Φίλοι

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Κόλλυβα

Για να θυμόμαστε, να τιμούμε και να ευφραίνονται οι ψυχές των ανθρώπων και στη δική μας αλλά και στην άλλη πλευρά...


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Εν Αρχή ην η...σαλιάρα!!

Όλα ξεκίνησαν άπο ένα πάπλωμα... Είναι το αγαπημένο μου, ζεστό, αρκετά φαρδύ, για να καλύπτει και να περισσεύει, μαζεύεται εύκολα αλλά...παλιό και ταλαιπωρημένο. Οκ, πάω να πάρω παπλωματοθήκη...
Ή εγώ έχω γίνει πολύ τσιγκούνα ή οι τιμές τρελάθηκαν. Η αξία ενός "υφασμάτινου φακέλου" που θα προστατεύει το πάπλωμά μας ξεπερνά και την αξία του τελευταίου για ένα απλό, αξιοπρεπές, βαμβακερό υλικό.
Έφριξα όσο έφριξα, με τα πολλά πήγα και πήρα μια ραπτομηχανή ενώσο οι γνώσεις μου στη ραπτική με μηχανή είναι που είχα δει να ράβουν άλλοι. Άλλα τι στο καλό, λέω, πόσο δύσκολο να είναι να ράψεις ένα τετράγωνο;
Εδώ όπως καταλαβαίνετε δούλεψε youtube αβέρτα. Κάπου εδώ μου κόλλησε και η ιδέα να κάνω ένα πρώτο πραγματάκι μικρό, που όσο και να αποτύχω...τουλάχιστον να μην πετάξω πολλά υλικά.
Παράλληλα, κοιτούσα και την Κοκό! Τη φίλη κοτούλα που είχαμε κερδίσει στο διαγωνισμό της φίλης Tina από το Tina Art Ideas που η απλότητα και η ομορφιά της συμβαδίζουν τόσο αρμονικά. Η Τίνα πραγματικά είναι παράδειγμα δημιουργικού και θετικού ατόμου και την ευχαριστώ.

Ας κάνουμε λοιπόν μια σαλιάρα μιας και στο σπίτι κυκλοφορούσαν διάφορες για να αντιγράψω ένα σωστό μέγεθος.
Πήρα το βαμβακερό υφασματάκι για κάτω και απλή πετσέτα για πάνω. Λίγο σκράτς για τις άκρες και πάμε...
Έκανα ένα ίχνος με μολύβι πάνω στο βαμβακερό ύφασμα (αν και κανονικά θα πρεπε να το αποτυπώσω σε ρυζόχαρτο τέσπα) και το έκοψα.
Μετά καρφίτσωσα αυτό το αποτύπωμα πάνω στην πετσέτα και έκοψα πάλι.

Κρατώντας τις καλές πλευρές καρφιτσωμένες μεταξύ τους τις γάζωσα αφήνοντας ένα μικρό κενό στην κάτω μεριά.
Από κείνη την τρυπούλα πέρασα όλη τη σαλιάρα τα μέσα έξω με τη βοήθεια ενός μολυβιού.
Για να καλυφθεί η τρυπούλα μας, και για ένα κομψότερο τελείωμα, γάζωσα γύρω γύρω.

Μισό λεπτάκι δεν τελειώσαμε... Μας έμεινε το πονηρό σκράτς. Γιατί πονηρό? Γιατί δε θέλει και πολύ να παρασυρθείς και να πας να τα ράψεις και τα δυο από κάτω από τα δεσίματα της σαλιάρας. Όχι καλά μου παιδιά... Το ένα κάτω, το άλλο πάνω.


Και κάπως έτσι κουτσά στραβά, κάναμε μια σαλιάρα :) :)

Επειδή με την πρώτη όμως δεν γίνεται αλεπού το αλεπουδάκι θα'θελα και τη γνώμη σας. Το ότι τα γαζιά είναι στραβά αυτό είναι πασιφανές και είναι κάτι που πιστεύω ότι θα διορθωθεί με τον καιρό.
Πάω να βγάλω από πάνω μου τις κλωστές! Μα που βρέθηκαν τόσες για ένα πραγματάκι ούτε 40εκατοστά?
Ευχαριστώ για το χρόνο σας :) :)



Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Τώρα ποιό παραμύθι;

Ποιό παιδί (τουλάχιστον μέχρι και τη δική μου γενιά) δεν έχει μείνει υπνωτισμένο, μαγεμένο ακούγοντας με αγωνία την πλοκή ενός παραμυθιού; Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πολυρωτήσει και δεν ξέρω αν οι σύγχρονες μαμάδες λένε παραμύθια στα παιδιά τους. Κρίνοντας όμως από τα φορτωμένα ράφια των βιβλιοπωλείων, πιστεύω πως ναι και αυτό θα ήθελα να κάνω κι εγώ. Ανάμεσα στους χιλιάδες τίτλους, ξέρω πως ακόμα κυκλοφορούν αυτά τα κλασικά, με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, με τα οποία ξαναήρθα σε επαφή ακούγοντας στο ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο, γνωστό οικογενειακό-παιδικό ραδιοφωνικό σταθμό με υπέροχο πρόγραμμα για παιδιά. Ακούγοντας αφηγήσεις κλασικών παραμυθιών, τώρα στα 30+ μου αντιλήφθηκα ότι εισπράττω εντελώς διαφορετικά τα νοήματα και ηθικά διδάγματα και με ανησυχία διαπίστωσα ότι η αίγλη των κλασικών παραμυθιών...ίσως να είναι λίγο θολή.

Πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω καθώς τα ερωτηματικά μου είναι πολλά.
Να δούμε για παράδειγμα την Ωραία Κοιμωμένη που δεν γλιτώνει από την τρομακτική κατάρα; Ναι μεν δεν πεθαίνει όπως αρχικά την είχε καταραστεί η κακιά νεράιδα αλλά δεν τη λες και ζωντανή έτσι όπως απεικονίζεται οριζοντιωμένη και ακίνητη πάνω σε ένα κρεβάτι και σε πολλές απεικονίσεις την έχω δει σε γυάλινο κουτί που θυμίζει έντονα φέρετρο. Και επίσης αρνητικό είναι και το μήνυμα που εκπέμπει ότι η αδύναμη και εύθραυστη πριγκιποπούλα (κορίτσι-γυναίκα) περιμένει τον δυνατό και μαχητικό πρίγκιπα (αγόρι-άνδρα) να κάνει όλη τη δουλειά και να σώσει την κατάσταση.
η "κοίμηση" της Ωραίας Κοιμωμένης

Παρόμοια περίπτωση έχουμε και στη Χιονάτη και τους 7 νάνους που η γυναίκα-κορίτσι περιμένει πάλι διάσωση από τον πρίγκιπα για να τη σώσει πάλι από κάποια διαβολική κατάρα. Το μήνυμα βέβαια που προσπαθεί να περάσει στην αρχή, "δε δεχόμαστε αντικείμενα από ξένους" είναι πολύ καλό φυσικά, αυτό καθαυτό σαν μήνυμα αφαιρώντας την κακιά μάγισσα και το ρίσκο δηλητηρίασης- θανάτου που επισείει η παράβασή του. Αλλά και πάλι... ο πρίγκιπας καθαρίζει!
η αφέλεια και η παράβαση του κανόνα "δε δεχόμαστε πράγματα από ξένους"
μπορούν να αποβούν μοιραίες τελικά;
Να συνεχίσω με την Κοκκινοσκουφίτσα; Μικρό κορίτσι μόνο του το αφήνει η μαμά του να πάει στη γιαγιά και επειδή αυτό την παρακούει γίνεται όλο αυτό το σκηνικό. Δηλαδή ηθικό δίδαγμα: κάνε ο,τι λέει η μαμά γιατί μπορεί μέχρι και ο λύκος να σε φάει και να πάρεις και στο λαιμό σου και τη γιαγιά. Στο ίδιο παραμύθι (έστω και χωρίς πολλές λεπτομέρειες) λέει ότι ο κυνηγός (πάλι άντρας σώζει τις γυναίκες) ξεκοιλιάζει το λύκο, του βάζει πέτρες στην κοιλιά κι εκείνος πνίγεται. (πώς εξηγεί κανείς αυτή τη βίαιη πράξη σε ένα παιδί...δεν το ξέρω ακόμα) Δηλαδή δεύτερο ηθικό δίδαγμα να μην είμαστε δόλιοι σαν τον κακό λύκο γιατί θα βρεθεί κάποιος να μας κάνει κάτι πολύ κακό για να μας εκδικηθεί.
χωρίς κανένα σχόλιο

Συγγενικό μπορεί να θεωρηθεί και το παραμύθι Πινόκιο που εξιστορεί το άκρον άωτον της ανυπακοής και την παρ'όλα αυτά άνευ όρων αγάπη του "πατέρα" και την πραγματοποίηση του ονείρου του να γίνει αληθινό αγόρι. Προσωπικά όσες φορές έχει πέσει στα χέρια μου το συγκεκριμένο έχω αγανακτήσει από τις τόσες αταξίες!


Για να μη μακρηγορώ με πράγματα που ήδη ξέρετε και καθώς βλέπετε ότι το πράγμα πάει σκοινί κορδόνι, εν ολίγοις οι γυναίκες είναι ή οι αδύναμες και εύθραυστες της υπόθεσης, χωρίς δική τους κρίση και απόφαση, αφού η μοίρα τους έχει ήδη καθοριστεί, ή από την άλλη είναι οι κακιές και δόλιες που σκοτώνουν, καταριούνται και δολοπλοκούν. Γι'αυτό κορίτσια όταν μεγαλώσετε θα πρέπει να γίνετε αδύναμα και απροστάτευτα πλάσματα και να περιμένετε έναν πρίγκιπα να καθαρίζει πάντα για σας. Κι εσείς αγόρια, όποια παράλογη και άνιση μάχη και αν δώσετε, ριχτείτε με τα μούτρα άφοβα γιατί σίγουρα θα την κερδίσετε. Είστε δυνατοί και αήττητοι τέλος! (Με την ευκαιρία στήστε ένα μίνι καυγά με τα αδέρφια-συμμαθητές σας). Τα παιδιά δε, αν είναι ανυπάκουα και άτακτα μπορεί να τους συμβούν τα χίλια δεινά, όπως να χάσουν τους γονείς τους, να βρεθούν μόνα τους κάπου, να τα απειλήσει κάτι. Να σημειώσω από τη μικρή μου εμπειρία ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν μεν από φοβέρες όμως πιστεύω ότι όλα αυτά τους αφήνουν κάποιο άγχος φυτεμένο στην ψυχή τους που καλλιεργείται και μεταλλάσσεται επικίνδυνα όσο μεγαλώνουν. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις με αφήνει άναυδη η άνεση με την οποία διαπράττεται βία και αυτό θα πρέπει να χειροκροτηθεί κιόλας.
Θα μου πείτε, δεν είναι όοοολα τα παραμύθια για όοολες τις ηλικίες, αλλά εμένα αυτές οι εξιστορήσεις ακόμα με αγχώνουν και στην ηλικία που είμαι.
Μεταφορές παραμυθιών στη μεγάλη οθόνη
Πολύ μεγάλη ανησυχία μου προκαλούν επίσης και οι (χολιγουντιανές) μεταφορές παραμυθιών στη μεγάλη οθόνη με τρανταχτό παράδειγμα τις πολλαπλές μεταφορές της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και τις κατά καιρούς μεταφορές στη μεγάλη οθόνη που στη δική μου οπτική έχουν μία βίαιη, αλλοπρόσαλλη, υπερρεαλιστική αίσθηση με μία δόση σχιζοφρένειας λίγο μεγαλύτερη από όσο παίρνει(ο Mad Hatter - Jonny Depp ας πούμε). Χάριν φυσικά της λάμψης του Χόλιγουντ, της ανάγκης εντυπωσιασμού, των πωλήσεων κλπ, όλες οι πτυχές των ιστοριών τονίζονται, με έμφαση στις σκοτεινές, αγχωτικές, βίαιες αυτών.
θα τον έλεγες και τρομακτικό...


Το ίδιο και στο παραμύθι Η Πεντάμορφη και το Τέρας που από αλλού ξεκίνησε σαν ιστορία και εντελώς αλλού την έχουν πάει. Δε λέω, συμφωνώ απόλυτα με το μήνυμα που μεταφέρει το κλασικό διήγημα. Ότι δηλαδή η εξωτερική ομορφιά μας παραπλανά και τελικά ο "μη εμφανίσιμος" ήταν ο καλός της υπόθεσης. Χρήσιμο μήνυμα τώρα που το anti-bullying είναι επίκαιρο. Όσο όμως έβαλε το χεράκι του το Χόλιγουντ, τόσο μαντάρα τα έκανε τα πράγματα, παίρνοντας απλά μία όμορφη και έναν ντεμέκ άσχημο και τονίζοντας απλά το λαβ στόρυ τους. Για ενηλίκους, θα μου πείτε... ναι αλλά πιο ρηχά...δεν πάει! Στόχος είναι η εμπορική επιτυχία μην ξεχνιέστε...


Δικαιολογία των εταιριών/παραγωγών για την κατακρεούργηση των κλασικών παραμυθιών, είναι ότι προσπαθούν να αποδώσουν τις ιστορίες που μπορεί να δημιουργήθηκαν το μεσαίωνα, με τα δεδομένα της εποχής μας. Α ναι ε? Λοιπόν τώρα εξηγείται η μεταφορά της Χιονάτης σε σύγχρονη version που είδα να κυκλοφορεί ένα τρέιλερ και αναρωτιόμουν!! Γι'αυτό λοιπόν η Sidney White αποδίδεται σαν η όμορφη (ούτε καν μέσο όρο εμφάνισης... μόνο πανέμορφες παρακαλώ) που πολεμάει την κακιά επίσης πανέμορφη για να μπει σε μια αδελφότητα απ'αυτές των αμερικανικών πανεπιστημίων που μόνο οι cool μπαίνουν και κάνουν και κουμάντο. Παρέα της Sidney είναι εφτά, όχι και τόσο όμορφα, παιδιά που δεν είναι πλήρως κοινωνικοποιημένα, τα οποία εκείνη καθοδηγεί και τα "ξυπνάει" για να διεκδικήσουν κι εκείνοι κάποια δικαιωματάκια, όσο εκείνη είναι απασχολημένη στον αγώνα της και στο να ρίξει τον ωραιότερο γκ*μενο του σχολείου. Νταξ δηλαδή κάτι θα'χουν κι αυτοί να παίζουν, αλλά το στέμμα στην όμορφη παρακαλώ. Ωραίο μήνυμα για παιδιά στην προεφηβική και αρχική εφηβική ηλικία... μπράβο σας! Κλαπ-κλαπ-κλαπ... Ωστόσο η ειρωνία....Στην κλασική διήγηση, οι εφτά νάνοι ήταν αυτοί που έσωσαν και προστάτεψαν τη Χιονάτη ενώ τώρα γίνεται το αντίθετο!
Δείτε σχετικό review εδώ

Δε θέλω να επεκταθώ στα μηνύματα σεξουαλικότητας που εκπέμπουν όλες αυτές οι ταινίες, στραγγαλίζοντας σιγά σιγά και πρόωρα την παιδική αθωότητα των παιδιών.

Μπορεί να θεωρηθώ υπερπροστατευτική όμως νομίζω ότι τα ερεθίσματα που ενεργοποιούν τη φαντασία των παιδιών δεν είναι κάτι το απλό και αστείο. Επίσης τα παραδείγματα που αντλούν από τις εξιστορήσεις - απεικονίσεις θα πρέπει κι αυτά να είναι προσεκτικά δοσμένα.

Όμως προσοχή...
Δεν θέλω όποιος διαβάσει το άρθρο να μείνει με την εντύπωση ότι απορρίπτω τα κλασικά παραμύθια με τα οποία όλοι μεγαλώσαμε. Αναγνωρίζω το γεγονός ότι την εποχή που γράφτηκαν, αυτές ήταν οι παιδαγωγικές/διδακτικές μέθοδοι που ήξεραν οι άνθρωποι. Φοβέρα και απειλή. Μην ξεχνάμε ότι μπορεί να μας φαίνονται κάποια πράγματα τρομακτικά, υπερβολικά, καταθλιπτικά και θλιβερά, όμως αυτά αντανακλούν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στον κόσμο. Ειδικά για όσα γράφτηκαν το μεσαίωνα. Οι άνθρωποι δεν είχαν πάντα κάτι να φάνε, οι πόλεμοι και οι αρρώστιες θέριζαν, οι κοινωνική πρόνοια ήταν μια άγνωστη λέξη, όπως και πολλά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν είχαν όχι μόνο θεσπιστεί, δεν είχαν περάσει καν από το νου των ανθρώπων. Όλοι ήταν στο έλεος των ισχυρότερων ενώ πολύ συχνά η δουλειά συγχέονταν με τη δουλεία. Σίγουρα μια τέτοια ζωή απέπεμπε μια γκρίζα μιζέρια και προκαλούσε κατάθλιψη.
Άρα αν κάποια δε μας φαίνονται και εντελώς κατάλληλα, δεν είναι επειδή είναι κακογραμμένα και χωρίς βαθύτερα νοήματα, απλά τότε...έτσι ήταν τα πράγματα. Άρα λοιπόν όλα αυτά έχουν και μια λαογραφική αξία, αντανακλώντας την εικόνα της τότε κοινωνίας.Οι αδελφοί Γκρίμμ ήταν νομίζω που η αρχική δουλειά τους ήταν λαογράφοι και πολύ αργότερα αυτές οι καταγραφές διασκευάστηκαν και κυκλοφόρησαν σαν διδακτικές ιστορίες για παιδιά (ας μην το πιάσω κι αυτό τώρα)...
Αυτό που δεν δικαιολογώ είναι οι χολυγουντιανές μεταφορές στη μεγάλη οθόνη που μόνο σκοπό κατ'εμέ έχουν να προπονήσουν τα παιδικά μυαλά στο να αποδέχονται ευκολότερα τις ταινίες της συγκεκριμένης βιομηχανίας και να αναγνωρίζουν τη ρηχότητα ως φυσιολογική όταν την συναντούν στην ενήλικη ζωή τους. Δε θέλω να το παίξω κουλτουριάρα αλλά δεν έχει τίποτα να προσφέρει στα παιδάκια, ή στους εφήβους μια ταινία σαν κι αυτές...


Κατέληξα λοιπόν να αμφιβάλλω σοβαρά στο αν θα παρουσιάσω ποτέ στο παιδί μου κάποιο από τα κλασικά παραμύθια, τουλάχιστον όχι στην μορφή που τα γνώρισα εγώ. Δόξα τω Θεώ, από τις μικρές ματιές που έχω ρίξει στα ράφια των βιβλιοπωλείων κυκλοφορούν πολύ αξιόλογα βιβλία από νεότερους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους, που με υπέροχο τρόπο προσεγγίζουν τα γιατί, τα μη, τα πρόσεχε και τα κάνε που προσπαθούμε να τους περάσουμε.

Χαίρομαι τόσο πολύ που βλέπω να γίνονται στα βιβλιοπωλεία παρουσιάσεις αυτών των βιβλίων, που αποκαλύπτουν τα διδάγματα του κάθε ενός από αυτά μπροστά στα μάτια μικρών και μεγάλων (και οι μεγάλοι χρειαζόμαστε τα μαθηματάκια μας που και που). Αυτά τα βιβλία βοηθούν εξάλλου πάρα πολύ εμάς τους γονείς να στηρίξουμε το παιδί καθώς εκείνο προσπαθεί να καλύψει τα πρώτα του μεγάλα και δύσκολα ερωτήματα, όπως το καλό και το κακό, η γέννηση, ο χωρισμός των γονιών ή ακόμα και ο θάνατος. Για μας ειδικά που δεν έχουμε γνώσεις παιδοψυχολογίας, είναι ένα άριστο βοήθημα στη διαχείριση των παραπάνω.

Τέλος θα ήθελα να κάνω ξεκάθαρο ότι δεν έχω καμία γνώση παιδαγωγικής ή ψυχολογίας, πέρα από αυτές που αποκτούμε με την καθημερινότητα. Δεν προσπαθώ να υποδείξω την απόρριψη ή την αποδοχή μεθόδων διαπαιδαγώγησης (με τι φόντα εξάλλου). Παραδέχομαι ότι κατά τη διάρκεια συγγραφής του παραπάνω άρθρου (ψάχνοντας αρχικά για τις εικόνες και ..το ένα έφερε το άλλο...) είδα ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι κάτι που εγώ ανακάλυψα. Έχουν ασχοληθεί πριν από μένα πάρα πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι, ειδικοί (ψυχολόγοι, παιδαγωγοί) ή μη (απλοί γονείς) και με ανακούφιση βλέπω μια σχετική ταύτιση απόψεων. Αυτό κάνει την αντίδρασή μου απέναντι στα κλασικά παραμύθια φυσιολογική και όχι υστερική και χαίρομαι πολύ για αυτό.

Πολύ ενδιαφέροντες τόποι που επισκέφθηκα ήταν
1. Το σωστότατο σχετικό άρθρο της ομάδας του Miss Bloom, που αποτέλεσε και μια από τις βασικότερες πηγές από την οποία παραδειγματίστηκα σε πολλά σημεία.
2. Το mommy.gr με συνοπτική αλλά πολύ εύστοχη επεξήγηση
3. Tο αγαπημένο parents.org που φιλοξενεί ως επί το πλείστον γνώμες γονέων
4. Ένα άρθρο του proto thema που σχολιάζει μια σχετική Βρετανική έρευνα

Ενδεικτικά τα παραπάνω sites. Σίγουρα αν κάνετε ένα μικρό κλικ και ψάξετε θα βρείτε τόοοσα κι άλλα τόοοσα να ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα.

Ελπίζω να μην έθιξα κανέναν γιατί δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου και ανυπομονώ να ακούσω τις γνώμες σας!!! :) Ειδικά τις αντίθετες!  
Τι πιστεύετε για τα κλασικά παραμύθια; Πως τα εκλαμβάνατε ως παιδιά και πώς ως μεγάλοι; Ποιά σύγχρονα παραμύθια θα προτείνατε;
....Περιμένω να μου πείτε :)



Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Σπιτικά κι έξυπνα #3: Το αθόρυβο παγωτό...

Ένα παγωτό ζήτησε ο άνθρωπος!! Τι ζήτησε πια!!!!
(Ε και μιλκσέικ να μου ζητούσε πάλι αγορασμένο γάλα θα χτυπούσα, δε θα άρμεγα την αγελάδα...)


Blogging tips